ณ ห้องของชาติ หนุ่มโสดรักสนุก
ในตอนนี้มีเพื่อนๆร่วมตั้งวงยกแก้วกันอย่างครื้นเครง ต่างคนต่างกำลังกึ่มๆได้ที่จากฤทธิ์ของเหลวในแก้วบวกระยะเวลาเป็นชั่วโมงสองชั่วโมงที่มานั่งกระดกกัน
“มึงไม่ชวนไอ้โอมาด้วยวะชาติ”เสียงใหญ่ๆของบิ๊กเอ่ยถามเพื่อนร่วมก๊งด้วยความสงสัยเพราะปกติชาติไปไหนโอไปด้วย เรียกได้ว่าติดกันอย่างกับเงาเลยก็ว่าได้
“ชวนแล้วมันไม่มาว่ะ ติดงาน
ก็งี้แหละนะเพิ่งผ่านโปร พี่ชัยแกเลยใช้เอาๆเลย”
“กูว่าไม่ใช่ม้างงง ปกติพี่ชัยแกเนี๊ยบจะตายไม่ค่อยใช้ใครหรอกถ้าไม่จำเป็นเด่ยวงานแกจะบกพร่อง พี่ชัยแกกลัวอะไรรึเปล่าถึงได้โยนงานให้ไอ้โอแล้วรีบกลับบ้านน่ะ”ชายตัวผอมสูงพูดเกริ่นจนเพื่อนร่วมวงอดสงสัยไม่ได้
“มึงรู้อะไรมาวะไอโก้ ไม่เห็นมาเล่าให้พวกกูฟังบ้างเลย”ชาติถาม ไม่เข้าใจกับคำพูดเพื่อนคนนี้นัก ไม่รู้ว่าเพราะเมาหรือเพราะมันพูดงงกันแน่
“ก็ก่อนที่ไอ้โอมันจะเข้ามาเกือบๆเดือนไง ที่พี่ชัยแกลาป่วยไปพักนึงน่ะ”
“เออ ทำไมวะ
กูยังสงสัย ปกติแกไม่ค่อยลา ตอนนั้นเล่นลาไปเป็นอาทิตย์เลย”
“ก็นั่นแหละ กูไปกินกับพี่ยามหน้า บ. มาแล้วเขาเล่าให้ฟังว่าแกดันออกจากออฟฟิตค่ำน่ะ”
“อ่าวเชี่ย!!!”ชายร่างล่ำไว้ผมรองทรงถึงกับอุทาน
วางแก้วในมือลงแทบสร่างเมา “แบบนี้ก็โดนสิวะ”
“โดนอะไรวะไอต่อ”บิ๊กถาม สงสัยในอาการตื่นตกใจของเพื่อนร่วมวงทั้งสาม
“เรื่องที่ชั้นสามไงไอบิ๊ก มึง
ลืมแล้วเหรอว่าถ้ากลับบ้านช้าจะเป็นยังไง”โก้พูดไปก็หันซ้ายหันขวาไปเหมือน
กับจะเช็คว่ามีคนอื่นมาแอบฟังรึเปล่าถึงค่อยๆทำท่ากระซิบแต่เปล่งเสียงกรอก
หูเพื่อนด้วยอารมณ์กวนตีน
“ตามถึงบ้าน หลอนทั้งคืน เป็นกูกูไม่ใช่แค่ลาป่วยนะ กูลาออกไปแล้ว”
“เออ เหี้ยละ
ไอโอ กูก็ลืมสนิทเลยเวรเอ้ย!!!”ชาติตบหัวตัวเองอย่างนึกเคืองที่เรื่องสำคัญแบบนี้ดันไม่ได้บอกน้องใหม่เอาไว้ เขาเคยบอกเตือนๆไว้แค่ว่าอย่าอยู่เย็นมาก ไม่ได้บอกอะไรที่ลงลึกกว่านั้นเอาไว้เลยสักนิด
“...”ทั้งวงเงียบกริบ
หันมามองชาติเป็นตาเดียวก่อนที่ต่อจะพูดทำลายความเงียบขึ้น
“ถ้ามึงจะโทรบอกไอ้โอเรื่องนี้พวกกูไม่อยู่นะ”หนุ่มล่ำเอ่ยอย่างรู้ใจเพื่อน
“เป็นอะไรของพวกมึงอีกล่ะ”
“เกิดเขาตามมันมาด้วยพวกกูก็โดนด้วยสิวะ แล้วมึงคิดเหรอว่าถ้าไอ้โอรู้มันจะกลับห้องไปนอนสบายใจเฉิบน่ะ ยังไงมันก็ต้องมานี่แน่”
“...”
ชาติฟังเหตุผลเพื่อนก็พูดไม่ออก ต่อพูดมีเหตุผล และเขาก็ยังไม่อยากจะเจออะไรแปลกๆในห้องตัวเองด้วย
“เงียบทำเชี่ยไรล่ะขนลุกหมด เอ้าชนๆๆ
สนุกของเรากันดีกว่าเว่ย”โก้ยกแก้วขึ้นทำลายบรรยากาศตึงเครียดให้เพื่อนร่วมก๊งยกแก้วชนและร้องรำทำเพลงกันต่ออย่างสนุกสนาน
แต่ความสนุกก็อยู่ได้ไม่นานเท่าไหร่นักเมื่อโทรศัพท์ของต่อดังขึ้น
ตรู๊ดดดดด ตรู๊ดดดดด
ตรู๊ดดดดด
“เฮ่ยๆๆๆ พวกมึงเงียบๆ! เมียกูโทรมา”
“เมียหรือแม่วะเชื่อฟังกันจัง ฮู่วววว”
“ชู่วววว กูขอล่ะ
รับสายก่อน”ต่อตัดบทเพื่อนๆก่อนจะกดปัดหน้าจอรับสาย “ฮัลโหลว่าไงมิ้น...เป็นอะไร ใจเย็นๆไม่ต้องด่าพี่ก็ได้...เออๆๆพี่กลับแล้วๆ รอแป็บนะเดี๋ยวรีบไป”
“อะไรวะ เมียตามเหรอ”ชาติถามเพื่อนแบบเซ็งๆเพราะรู้ดีว่ากับไอ้ต่อ ท่าน ผ.บ.ที่บ้านเป็นใหญ่ที่สุดในสามโลก
“เออ แม่งเร่งให้กูรีบกลับชิบ เอาเป็นว่ากูกลับเลยละกันเดี๋ยวมันโทรมาจิกกูอีก”
“เฮ่ยเดี๋ยวๆ ไหนๆมึงก็จะกลับละชนกันก่อนๆ หมด
แก้วนี้กลับได้”โก้ตัวชงยกแก้วขึ้นอีกครั้งเรียกร้องให้เพื่อนทั้งวงต้อง
หยิบแก้วมากระแทกใส่กันก่อนต่างคนต่างกระดกอย่างเมามันรวดเดียวหมด “ฮู่ววววว
ต้องอย่างนี้สิวะ สุดยอด”
ตรู๊ดดดด ตรู๊ดดดด
ตรู๊ดดดด
ยังไม่ทันจะได้แยกย้าย สายที่สองก็โทรมา แต่ครั้งนี้เป็นสายจากโทรศัพท์ของชาติ และพอเขาเห็นว่าเป็นใคร ชาติก็ต้องทำมือจุ๊ปากให้เพื่อนเงียบพร้อมกับโชว์ชื่อที่ขึ้นมาให้ดูก่อนจะรับสาย
“ฮัลโหล ฮัลโหลพี่ชาติ
ฮัลโหล!!!”
“...เออไอน้องว่างาย”ชาติแกล้งดัดเสียงให้เมากว่าปกติ พูดอ้อแอ้ให้หนุ่มรุ่นน้อยปลายสายได้ยิน
“ยังอยู่กันมั้ยพี่ ผมเพิ่งเสร็จ”
“ช้าไปว่ะไอน้อง พวกพี่แม่งวงแตกกันเมื่อกี้เอง พอดีไอ้ต่อเมียมันตาม กลับบ้านเลยแยกไปหมดละ คราวหน้าเว่ย”ชาติรีบพูดดักทางรุ่นน้องเอาไว้พร้อมกับพยักหน้าให้เพื่อนๆ เป็นอันรู้กันว่าถ้ารุ่นน้องไปถามใครพรุ่งนี้เช้า ทุกคนจะได้ตอบตรงกันหมด
“โอเคพี่ ไว้คราวหลังก็ได้ แค่นี้นะครับ”
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
“...โอเค วางหูไปละ
กลับเว่ยกลับๆ แยกย้าย พรุ่งนี้ค่อยเจอกัน”ชาติไล่เพื่อน
ทั้งรู้สึกโล่งใจทั้งรู้สึกเป็นห่วงที่รุ่นน้องไม่มา
แต่ใครล่ะจะไปร่วมรับกรรมกับมันด้วยในเมื่อเขาก็ยังต้องทำงานหาเงินกับบริษัทนี้อยู่ เงินดีๆอย่างนี้ใครจะทิ้งไปทำที่อื่นได้ลง
“เออๆ เจอกัน
ฝันดีผีหลอก”ต่อเอ่ยกวนตีนทิ้งท้ายด้วยอารมณ์ตลกร้าย ก่อนจะออกจากห้องเพื่อนขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์คันเก่าขับออกไป
บนถนนหลวงที่มีรถขวักไขว่ มอเตอร์ไซค์ของต่อเร่งบิดสุดความสามารถเท่าที่จะทำได้เพื่อให้กลับไปถึงบ้านให้เร็วที่สุด
บ้านเขาเป็นห้องแถวเล็กๆเปิดเป็นร้านข้าวแกงอยู่ห่างจากบ้านของชาติและที่ทำงานพอสมควร แต่ก็เลี่ยงไม่ได้ ห้องแถวนั้นเป็นทำเลทองในการขายของของเมียเขา
มันจึงไม่สามารถจะย้ายให้มาอยู่ใกล้บริษัทได้มากกว่านี้
แม้มิ้นจะชอบบอกให้เขาพาเพื่อนมาตั้งวงเหล้าที่บ้านด้วยความเป็นห่วงในความปลอดภัยของต่อแต่ห้องเช่าของชาติอยู่ใกล้บริษัทมากกว่า รวมตัวง่ายกว่า ทุกครั้งที่นัดรวมพลกันต่อเลยไม่เคยเอ่ยชวนเพื่อนสักครั้ง
ถึงห้องแถวของต่อจะอยู่ห่างบริษัท เขาก็ยังพอมีเส้นทางลัดอยู่บ้าง มันเป็นเส้นทางลัดทะลุซอยแห่งหนึ่งเพื่อไปโผล่บริเวณถนนใหญ่อีกเส้นซึ่งใกล้บ้านเขามากกว่า
แต่ด้วยเพราะเป็นซอยที่มีเหตุปล้นจี้บ่อยต่อจึงมักใช้มันแค่ในเวลาไปทำงานตอนเช้าเท่านั้น
ตรู๊ดดดด ตรู๊ดดดดด
ตรู๊ดดดดด
โทรศัพท์มือถือที่สั่นอยู่ในกระเป๋าทำให้ต่อยิ่งร้อนใจ รถบนถนนก็เยอะ
เมียก็โทรตามเร่งให้กลับ
จากที่ไม่คิดจะใช้ทางลัดเขาจึงจำใจต้องเบี่ยงซ้าย ชะลอรถและเลี้ยวเข้าไปในซอยนั้นโดยหวังว่าจะได้ถึงบ้านเร็วๆ
ซอย
มืดแสนเปลี่ยวมีเพียงแสงจากพระจันทร์เต็มดวงสาดส่องลงมาให้เห็นความสองข้าง
ทางเป็นเงารางๆของเสาไฟฟ้าและซากระเกะระกะของขยะกับป่าหญ้ารกๆ ต่อตาจ้องเป๋งไปยังแสงไฟถนนสุดซอยลิบๆ มือกำแฮนด์บิดมันมากขึ้นอีกนิดหวังให้ผ่านจุดนี้ไปให้เร็วที่สุด
รถมอเตอร์ไซค์ขับมาถึงกลางซอยต่อก็เจอกับร่างเงาของคนผมเผ้ารุงรังเสื้อผ้าขาดวิ่นเดินอยู่ข้างทาง
ในทันทีที่ต่อเห็นเขาก็แอบนึกขนลุกเสียวๆว่าซอยเปลี่ยวแห่งนี้มันจะมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า แต่พอเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆเขาก็เห็นว่าเป็นเพียงคนเร่ร่อนที่ท่าทางสติไม่ค่อยจะดีนัก ต่อจึงคิดจะบิดรถผ่านไปให้ไว
แต่ชายเร่ร่อนคนนั้นเมื่อเห็นว่าต่อกำลังขับเข้ามาใกล้ เขากลับออกตัววิ่งนำรถอย่างไวพร้อมกับตะโกนขอความช่วยเหลือ
“ช่วยหน่อยๆๆ เจ็บๆ ช่วยด้วย”ชายเร่ร่อนร้องออกมาเป็นคำที่ไม่ปะติดปะต่อกันเท่าไหร่นักพอให้จับใจความได้ แต่
ต่อที่กำลังรีบบวกกับความกลัวในเสียงเลื่องลือของการปล้นจี้ในซอยนี้ทำให้
ต่อไม่ยอมหยุดรถทั้งยังบิดเร่งเครื่องให้พุ่งทะยานผ่านไปไวกว่าเดิม
“ไอ้!! ตายๆๆ”
ถ้อยคำที่ไม่ปะติดปะต่อกันดังไล่หลังมาติดๆเมื่อเห็นว่าต่อไม่คิดจะหยุดรถลงช่วยเหลือ ถึงจะฟังไม่รู้เรื่องแต่ต่อก็รู้ว่าชายเร่ร่อนคงไม่ได้เปล่งวาจาออกมาด้วยความพอใจแน่
รถของต่อขับอย่างเร็วกระทั่งเกือบจะถึงปลายทางอยู่แล้วเมื่อจู่ๆก็มีแท็กซี่คันหนึ่งโผล่มาในระยะกระชั้นชิด
ด้วยความที่มอเอร์ไซค์เขาไม่ได้ชะลอความเร็วลงเลย
เมื่อเจอกับรถใหญ่มาบังทางออกจากซอยไว้แบบนี้ต่อจึงหักซ้ายสุดตัว
ทั้งรถทั้งคนพุ่งผ่านป่าหญ้าข้างทางตกลงไปยังคูน้ำสาธารณะอย่างจัง
โครม!!!
ต่อทั้งจุกทั้งปวดระบมไปหมดทั้งตัว ภาพทุกอย่างพร่าเบลอไหววูบไปหมด เขารู้สึกเลยว่าตัวเองขยับแขนขาไม่ได้เหมือนกับว่ามีอะไรสักอย่างหัก ยังดีที่คูน้ำแห่งนี้มีน้ำไหลสูงแค่ข้อเท้า เขาจึงไม่ได้เป็นอันตรายอะไรไปมากกว่านี้
“เป็นอะไรมั้ยครับ”
เสียงใครคนหนึ่งถามขึ้นพร้อมกับร่างเงารางๆค่อยๆโผล่พ้นยอดหญ้าสูงริมทางและเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
“ช่วยด้วย ช่วยผม...”ต่อเอ่ยอย่างอ่อนแรง พยายามเบิกตาให้กว้างเพื่อรวบรวมสติไม่ให้ตัวเองสลบ แต่เขาก็ต้องตกใจกับภาพที่ค่อยๆชัดขึ้นทีละนิด
ชายที่เดินลุยหญ้าลงมาช่วยเขาแต่งชุดเครื่องแบบแท็กซี่ เสื้อสีฟ้าของเขามีคราบเกรอะกรังไปด้วยอะไรบางอย่างสีคล้ำ ไม่เพียงเท่านั้นใบหน้าของชายคนนั้นยังมีเลือดสดๆไหลนองเต็มไปหมด
ต่อพูดอะไรไม่ออกได้แต่เบิกตากว้างด้วยความตกใจ
ชายคนนั้นก็ยิ่งเดินเข้ามาเรื่อยๆจนถึงตัวเขาและก้มลงมาช้าๆเอื้อมมือมาจับไหล่เขาไว้เหมือนกำลังจะช่วยพยุง
แต่นั่นกลับทำให้คอของชายคนนั้นโน้มพับลงมาข้างหน้าราวกับไม่มีกระดูก จากนั้นก็ล้นฟุบลงข้างๆ
“ขอโทษนะที่ช่วยไม่ได้ ผมก็ตายตรงนี้เหมือนกัน”